De groeve als levende geschiedenis

We kijken hier uit over een soort tweedehandslandschap. Het ontstond pas enkele jaren geleden, in afgegraven grindgroeves. We staan nu op een verhoging in het landschap. Wie naar beneden kijkt, ziet een redelijk geaccendenteerd terrein. Maar eigenlijk is het hier altijd redelijk vlak geweest. Het zand en het grind lagen hier echter vlak onder de oppervlakte en konden dus gemakkelijk worden gewonnen. Meer dan een paar stevige graafmachines waren eigenlijk niet nodig. Omdat er niet tot het grondwater is gegraven, zijn er hier geen meertjes ontstaan.

De immense hoeveelheid zand en grind die hier in de omgeving te vinden is, was nog een cadeautje van de laatste ijstijd. Toen, honderdduizenden jaren geleden, stroomden de Rijn, de Niers en de Maas niet netjes in hun rivierbed, maar sneden wild door het landschap en zette steeds opnieuw grind en zand af op steeds nieuwe zandbanken. Tegen het einde van deze ijstijd, ongeveer 10.000 jaar geleden, veranderde de loop van de rivieren. Ze begonnen te meanderen en stroomden in grote bogen door het landschap. Op die manier creëerden ze eilanden en schiereilanden en kwam het zand vrij te liggen, bijvoorbeeld hier op „Terasseninsel Hees“.

Aan de randen van de oude groeve is nog te zien tot hoe hoog het zand hier lag. Dat geeft wel ongeveer een idee over de immense natuurkrachten die er voor nodig waren om het landschap te maken tot wat het is.